Rozdział: Karty zostały wyłożone.

Shindara rozświetlił więcej gwiazd na wspólnym niebie. Dziwnie tutaj... jakoś tak pusto, ale cóż, sala do gier jest za każdym razem od nowa ...wypełniana meblami? wyposażana? Znowu zabrakło mu słowa, nieistotne. Gwiazdy ,jak meble, wstawiasz, świecą i gasną. Jak te góry w tle ,które dała pani natura ,jak zaczynaliśmy tę partię. Znowu spojrzał się na karty na stole. Karta Cesarzowej leżała na środku. Karta wojsk imperium, zajęła wyspę kryształowych...jak to ona się nazywała?Karta floty spoczywała tuż obok wyspy ognistych. Ah, no chociaż tę nazwę kojarzę od razu. Jednak jakoś dziwnie się ją wypowiada. Seroth - Brishin. Hm, Cesarzowa ,jak ją znam, zmieni tę nazwę. Uśmiechnął się wilczo. No cóż, teraz twoja kolej ,moja Pani, Naturo.
Dobrze o tym wiem, nie musisz mnie popędzać, Shindaro, po prostu zastanawiam się nad kolejnym ruchem. Powiedziała Pani natura, odziana w swą ulubioną zieloną suknię, ukrywającą jej boską postać, od szyi, aż po kostki, z wycięciem,w kształcie karo, na sympatycznie uśmiechający przedziałek biustu.
Ostatnio wyłożone karty, trochę zaniepokoiły Pana rozkoszy. Były co najmniej stare i niepokojące. Zdecydowanie stare ,bo pamiętały ich poprzedników, i niepokojące, bo takimi nikt jeszcze z nim nie grał. Jednak Shindara spokojnie się wyprostował. Przecież nikt nie zagrozi armii jego córki Sethit.
A nawet jeżeli, to nie miał się czym przejmować, przecież miał na ręku swoją ulubioną kartę Atayów. Z tą kartą jeszcze ani razu nie przegrał. Jednak nie zawsze mu się trafiała, w końcu ,w tej grze, ciągnie się z czterech gromadek ,a kart nie da się podpatrzeć. Poza tym, nad nimi ciągle siedzi sędzia. Ten ,który cała grę i zasady wymyślił. Natura wykonała ruch, a karty, jak zwykle, wymieszały się, między czterema stosami. Tą grą rządziły, zasady i chaos ,tak jak twórcą. Zawsze wisiał ,gdzieś koło stołu, i pilnował ,czy nikt nie oszukuje ,a poza tym, lubił obserwować. Chyba jedynym powodem dla którego wymyślił tę grę, była wszechobecna ,w jego istnieniu, nuda.

Jednakże uwaga wszystkich, była skierowana przede wszystkim na jedną małą wyspę gdzie kolejne karty oznaczające tajemnicę odsłaniały swoją naturę dla graczy. Następny pomysł Gardona, nutka ryzyka w sumie mi się podoba, ale na planszy tych kart jest mnóstwo i wszystkie zakryte a do tego się przemieszczają. Nie lubię nie wiedzieć lubię wygrywać. Pomyślał Shindara i przesunął niedawno "tajemną kartę" ,która okazała się kartą sprzyjającą mu. Karta skrzydlatych bestii została przesunięta na północ. To pokona jej ulubioną kartę rozwijających się najemników. Ale dla pewności jeszcze przesunął kartę rycerzy smoków do portu. I znowu zaczął wspominać ,jak uniemożliwiła mu poprzedni niszczycielski atak na te grupę kartą szarego smoka. Dawno już zapomniał o tej grupie podróżników między światami. Szczególnie ,że było ich tak mało i tylko zaledwie kilku potrafiło poruszać się między światami, ale i tej grupy się pozbędzie wkrótce bo nasłał na nich ,Quo. Silna karta. Tylko tyle ,że pokazał im przejście między światami i stali się jego kartą.
Spojrzał się na karty na wyspie. Skrzydlata bestia, czerwoni rycerze, Aladawilien, dunpealski szlachcic.
Jeszcze jeżeli teraz uda mu się rzut to karta bandytów w gorach też będzie jego.
Cóż za wspaniała gra.

Krzysiu. Odwaliłeś kawał cudnej roboty coś pięknego. Gratuluje. Postać Shindary bardzo mi odpowiada. Aż się grać zachciało Jestem z ciebie dumny.

Mam jedno, ale czy nie nazwanie natury po imieniu było celowe czy zapomniałeś jak się nazywa ??

Nie chciało mi się szukać i przypominać wiadomości o niej. W swoim czasie przejże i zapamiętam. Wiesz mało czasu a chciałem żeby tekst był ładny i mnie samego też motywował. Najkrócej mówiąc jesteście kartą w rękach Dharany

ładne. fajnie napisane. podobuje mi sie.