Sesja - Dzieje Denmorda

[Denmord i Xer'gaxon]

W przelocie widzieliście szereg wiosek rozrzuconych luźno po górach. Drogi są ustalane przez góry i rzeki. Tak samo miejsca na pastwiska. I w ten sposób, najwięksi budowniczy Atii dostosowują się do otoczenia jedynie zmieniając parę rys na widnokręgu. Niczym artysta szukający niedoskonałości w dziele. Wioski rozłożone w taki sposób, aby wykorzystać okoliczne zasoby na korzyść mieszkańców. Rzeki stały się arteriami górskiego życia. A tam, gdzie się spotykały arterie - powstawały miasta. Wylądowaliście na jednym ze szczytów, aby rozejrzeć się po zwiadzie i zdecydować, co dalej. Na południe wzdłuż rzeki wiedzie droga do jednego z okolicznych miast. Na oko jakieś siedemset czy osiemset mieszkańców. Parę wozów na drogach, trochę pieszych zmierzających w swoich celach. Na zachód doliną wiedzie droga do paru wiosek - ze zwiadu oceniacie, że trzech - na wschód, drugą odnogą tej doliny, kolejne sześć wiosek w oddali. Cała kraina aż promienieje energią pulsującej ziemi i duchami natury.

[Rezadith]

Początek podróży przyjął postać młodego chłopca, poszukującego terminu, jako szewc. Posłuchałaś sobie o paru szewcach w niedalekim mieście, więc idąc za rolą ruszyłaś do miasta. I tak było po drodze. W drodze dowiedziałaś się, że miastem zarządza jakiś Michał Artwan. Jednak równie dużą władzę w mieście trzyma biskup Wojciech Darnowski. Oczywiście biadolili również coś o szacunku, honorze, serdeczności i cnotach powyższych, ale wszystko to przyjęło dziwnym trafem formę "bla, bla, bla" w twoim umyśle. Wojciech, jest biskupem pod pieczą Kanosa. Kościół jest ponoć przepiękny i wyznaje siły ognia i ziemi. Ponoć same duchy ognia i ziemi mieszkają w tej świątyni, jednak w to wątpisz. Dni mijają, a podróż okazuje się świetną zabawą. Jednak jeszcze nie jest to pora nazbieranie rzeszy zwolenników. Na razie potrzebujesz informacji, a zdobyta po drodze niewolnica, na obecną chwilę Ci się nie przyda, więc kazałaś jej pozostać na tym zadupiu. Jakaś karczma nigdzie. Ruszyłaś w dalszą drogę w kierunku miasta, gdy poczułaś wezwanie. Każdy kolejny krok przynosił Ci myśl, co teraz? Przed Tobą pusta droga, za Tobą jakiś nędzny rolnik z jego wozem, sianem i głupawym uśmiechem. To jedziesz dalej na sianie zastanawiając się nad kolejnym ruchem.

[Brezger]

Opierasz się ciężko na kiju. W końcu to część roli. Nie możesz być staruszkiem, nikt w obecnym czasie nie jest. Mają góra parędziesiąt lat. Świeży narybek. Jednak z laską i udając parędziesiąt lat i tak dajesz sobie szansę bycia szanowanym. Szacowny kaznodzieja Bartosz Breg. Gdy przychodzi do twojej roli, to opowiadasz im, jaki lotny jest Issir, jaki niezłomny jest Kanos albo, jaki tajemniczy i mądry jest Erge. Pocieszasz i słuchasz oraz nawołujesz do wiary w jedyną właściwą wiarę. I do kajania się przed bogami. Tak od trzech dni. A teraz jadąc na koźle obok chłopa z okolicznej wioski wiozącego warzywa, poczułeś wezwanie. Co Cię zaskoczyło, ale nie przerwało praktycznie obecnie wypowiadanego zdania: "[...] i w każdym powiewie czujemy mądrość i dobroć Issira. Słyszysz? - tu przerywasz na chwilę, dlatego momentu zawieszenia i zadumy - To Issir i jego wierni Atayowie przemawiają do nas w każdym ruchu powietrza, w każdym naszym oddechu [...]". Jednak zaskoczenie i praktycznie bezwiedne wypowiadanie steku bzdur nie przeszkadzało Ci w planowaniu dalszych działań i podróży do swojego Pana, a na widnokręgu pojawiały się zarysy kolejnego przestanku - wioski Adarne.

Przysiadłeś na gałęzi na obrzeżach miasta i zacząłeś obserwować podróżnych wjeżdżających do i wyjeżdżających z miasta. Jako, że są to godziny poranne tych wjeżdżających jest znacznie więcej. Przyglądając się samemu miastu stwierdzasz, że każda armia by zdobyła tą mieścinę. Brak murów, brak żadnej fosy, czy innych umocnień. Jedna strażnica i śmiechu warta siła wojskowa - paru chłopa z pałkami na wieżach obserwacyjnych i ulicach. Jedyną przewagę jaką mają to są ogromni. Duży i silni. Mogą się przydać. Jednak wracając do samego miasta, duże piramido podobne budynki porozrzucane po całej przestrzeni. Duży rynek na samym środku, pola na obrzeżach. Rolnicy wędrujący po polach, wykonujący drobne prace. Sam rynek słychać wyraźnie z tej gałęzi, na której siedzisz. Miasto żyje i tętni.

Tuż przed wjazdem do miasta zeskoczyłaś z wozu i podziękowałaś woźnicy. Następnie ruszyłaś między mieszkańcami do wyraźnie widocznego budynku kościoła. Targowisko jest wyraźnie widoczne pomiędzy kopcami domów, a budynek kościoła znajduje się za targowiskiem, więc tam też się skierowałaś. Przechodząc przez targowisko nie zaczepiał Cię prawie nikt. Młody chłopak na targu nie wydaje się dobrym klientem, a co za tym idzie byłaś zaczepiana jedynie przez osoby, które nie miały nawet potencjalnych innych klientów i takich, którzy mogli Ci coś zaoferować. Przejrzałaś gamę różnych spodni i innych strojów chłopięcych, zaoferowano Ci wypieki, owoce, kwiaty dla potencjalnej damy, itp. Zdążyłaś również obejrzeć reakcje ludzi na ludzi. Jakie stroje są popularne, a jakie szykowne. Zauważyłaś, że podstawą jest rodzina. Małe dzieci chodzące z rodzicami lub na gigancie. Plotki mówią o rosnącej irytacji w kościele na punkcie wzrastającego ruchu heretyckiego. Chodzą też słuchy o rozmowach między lokalnymi wieśniakami a miastem odnośnie ostatnio wprowadzonego podatku drogowego. I poszłaś dalej do świątyni. Ewidentnie świątynia była okazała i nie zbudowana rękoma ludzkimi. Ściany były jednolite, a dach lekko spadzisty. Elewacja frontowa była wyposażona w zgrabne kolumny i zestaw dwóch poziomów po pięć schodów do każdego. A potem te kolumny i drzwi. Witraże zamiast okien w żółciach, brązach, czerwieniach i zieleniach. A ściany rzeźbione niczym w płomieniach. Cała konstrukcja, aż płoneła Eril'ert. Nie masz ochoty tam wchodzić, a już samo patrzenie przyprawia Cię o ból głowy, jak migrena.  

[Rezadith]

Wędrując przez miasto i obserwując tutejszą ludność jesteś w stanie oszacować, że w mieście jest, co najmniej dziewięćset osób. Część z nich pracuje na okolicznych polach, część jest lokalnymi rzemieślnikami, lokalną milicją, urzędnikami, czy klerykami. Kobiety pracujące współmiernie z mężczyznami. Wszyscy należący do tej samej rasy - Marathów. Więzi rasowe są bardzo silne. Ludność lokalna ma od 22 do ok. 60 lat na oko. Dzieci mają do czterech lat i jest ich na oko setka czy dwie, ale z tego, co obserwujesz, raczej będzie ich więcej niż mniej.

[Denmord]

Główni podróżni poruszający się drogami, to Tardatowie z okolicznych wiosek dowożący różne towary i kupujący potrzebne im rzeczy. Zdarzają się też objezdni kupcy podróżujący pomiędzy wioskami i skupujący z dalszych wiosek. Natomiast co istotniejsze dla Ciebie, to to że zauważyłeś patrole Strażników krążące po okolicy. Bardzo znudzone patrole, odwiedzające okoliczne wioski i to miasto też. Zazwyczaj podróżują parami. Lądują gdzieś w środku miasta i po jakimś czasie widać jak wzbijają się z powrotem. 

W tym miejscu ruch jest dzisiaj raczej znikomy. Zauważyłeś przez parę godzin może trzy wozy i jednego podróżnego. Podróżny ten zresztą załapał się na jeden z wozów i wjechał sobie spokojnie i wygodnie do miasta. Zapewne jedzie, aby terminować u jakiegoś mistrza rzemieślniczego. Znacznie większy ruch w mieście jest w zakresie pól uprawnych i pastwisk wokół miasta. 

Nie wiesz, czy stwierdzenie "miasto tętni życiem" jest w tym przypadku prawdziwe czy nie. Tardaci się kręcą, robią zakupy i jest ich sporo. Po zrobieniu kółka nad miastem, gdzie wiele zaciekawionych oczu zwróciło uwagę na kołującego orła nad miastem, oceniłeś, że musi być ich z osiemset lub więcej. Jak rozejrzeć się dalej od rynku duże ilości Tardatów pracują również na polach. Część z nich pracuje w swoich pracowniach w domach przy otwartych oknach lub drzwiach. Słychać stukanie młotków, pracę pił, skrobanie strugów i wiele innych dźwięków pracujących rzemieślników. Słychać też zwierzęta na targu i poza nim. I czuć je również. Pieniądze przechodzą z rąk do rąk. [Proszę o konkretne działania i co was interesuje, bo nie wiem co opisywać precyzyjniej. Jeżeli coś przegapiłem to daj znać Issirze]

Po paru godzinach poranka Xer'Gaxon powraca już nie w postaci ptaka, lecz młodzieńca Tardata. Jedzie na koniu ubrany w elegancki, lecz nie za bardzo, kubrak, koszulę i bryczesy. Z zawadiackim uśmiechem na potężnej szczęce zeskakuje z konia i pada na jedno kolano pod drzewem swojego pana i wyciąga zza pazuchy pełną sakiewkę. 

- Panie, ten datek sprezentował nam lokalny kupiec. Z chęcią ją oddał i ruszył w dalszą drogę nie pamiętając tego spotkania. Nie ruszyłem go, aby nie zwracać na nas zbytniej uwagi - powiedział z głową skłonioną nisko - jednak pobrałem od niego drobny podatek życia - z lekki uśmiechem lekko podnosi głowę, aby zobaczyć reakcję swojego Pana na drobny żart - Co rozkażesz Panie?

Po wysypaniu zawartości na dłoń Denmord znajduje na niej dwanaście srebrnych monet i trzydzieści osiem blaszek cynowych z jakimś dziwnym symbolem z jednej strony, a z drugiej z górą lub piramidą. Trudno ocenić.

(Drogi z miasta ciągną się wschód - zachód, a kontynent na zachód)

Dotarli do drogi i raźnym krokiem ruszyli w kierunku miasta. Denmord lekko z przodu, a Xer'gaxon idąc obok Denmorda trzymał się pół kroku z tyłu.  "Jeżeli chodzi o karczmę Panie to było parę przy rynku na środku miasteczka" mówi, a w myślach przesyła mapę. "Panie jaką rolę mam przyjąć?" zapytał się Xer'gaxon idąc krok w krok z Denmordem. "Mam być twoim sługą? Niewolnikiem?" dopytywał.

Mijali pierwsze zabudowania.

-Mistrzu pościg musiał nas zgubić jeszcze na poprzedniej wyspie - powiedział Xer - nie widzieliśmy ich od wielu dni. 

Pola uprawne zaczęły się kończyć ustępując budynkom mieszkalnym. Ludzie pracujący na polach, wyrywający chwasty, kopiący rowy, poruszają się przy pracy jednostajnie i zdecydowanie. Większość ruchu około południowego widać głównie przy pracy. Jest też lekki ruch w kierunku rynku i z niego. Wchodzicie nie niepokojeni na rynek przez kamienny most. Jak większość budynków wykonanych rękoma Tardatów tak i most został zbudowany ze sporych ociosanych bloków kamiennych. Głównie mijają was przekupki i ludzie pracy. Sam rynek tętni życiem. 

- Mistrzu, za rynkiem po prawej stronie będzie okazała karczma - tam będziemy mogli z łatwością zdobyć informacje.

Jednak już na pierwszy rzut oka widać, że nie jest to dzień targowy. Widać, że rynek jest dużo większy, a ludzie nie cisną się na nim, jak matrona w gorsecie. Porozstawianych paru lokalnych kramarzy oraz umieszczone wzdłuż targowiska warsztaty i sklepy zaspokajają lokalne zapotrzebowanie. Jednak wyraźnie widać wolne miejsce i pustki czekające na przyjezdnych w dzień targowy. A najbardziej okazały budynek po waszej prawej stronie, zaprasza was szyldem z pieczystym knurem. 

- Mistrzu to tam - powiedział Xer'gaxon wskazując karczmę i ruszył przodem - wejdę pierwszy i Cię zaanonsuję. Jakim imieniem Mistrzu?