Przejazdem w Kwiatkowie

Wędrując ulicą dotarł wreszcie na plac. Stały na nim dwie pary przekupek ze swoimi stoiskami. Pierwsza Sprzedawała różnego typu ubrania od skórzanych poprzez szyte lub wyszywane. Druga para sprzedawała prawie, każdy możliwy rodzaj serów. Wędzone, owcze, kozie, krowie i pare innych. Poza tym plac otaczało pare parterowych domków z drewna o glinianej dachóce wyrabianej w niedalekiej kuźni. Kowal poza wyrabianiem broni wyrabiał gliniane naczynia w tym i dachowki. Jednak tego nasz bohater nie wiedział. Plac również zdobił krąg drzew w połowie promienia placu.

Spogladając z nadzieją miłego odpoczynku w strone tych paru drzew podszedł do nic aby być jak najdalej od zapachu serów nie których z pewnością nie pierwszej świeżości. Usiadł w cieniu drzew ściągnął z pleców lutnie i zaczął ją stroić od czasu do czasu ziewając i przyglądając sie "polowaniu" Garadory na słowika który właśnie usiadł na niższej gałęzi drzewa.

Parę piór zleciało na jego głowę gdy Garadora jednym zwinnym ruchem połknęła kanarka. A następnie doskoczyła i połknęła również słowika. Widać ,że jest głodna. Księżyc już był na niebie pomimo tego ,że jeszcze nie było nocy. Ciemność dopiero powoli zapadała. Przekupki zwinęły interes a dzieciaki przysłuchujące się brzdękaniu czy raczej muzyce wydobywającej się z instrumentu zostały pozabierane do domów.

Dorian wstał. Może po zmierzchu coś tu sie dzieje...Przewiesił lutnie przez plecy. Wyprostował się ziewnął kilka krotnie. Skinął na Gardore ręką i powędrował włucząc sie bez celu po sennej mieścinie w madzieji że, znajdzie coś interesującego.

Wędrówka przez miasto nocą. Ciemnie ulice w blasku gwiazd. W nocy wstawały do życia inne istoty ,które w dzień spały. Został otwarty tak zwany targ nocny gdzie znajdowały się różne niesamowite a zarazem zwyczajne rzeczy. Wszyscy wiedzieli jedno w mieście są strażnicy jednak nie tak otwarcie przemierzający ulice jak w miastach wroga. Nie ci byli dobrze ukryci. Minął go właśnie jakiś minotaur.

Dorian odetchnął nocnym powietrzem. Widząc to wszystko co tu miało miejsce, te przemiane miasta tak niezwykłą i nie spotykaną poczuł się lepiej. Ta atmosfera mistycyzmu odpowiadała mu znacznie bardziej niż nuda miasta za dnia. Po raz kolejny ziewnął przeciągle i udał się na targ nocny. może znajdzie tam dla siebie jakieś ciekawe zajecie ? Kto wie. a może uda mu sie usłyszeć jakieś plotki z frontu ?. Kiwnął głową na Gardore i ruszył w kierunku targu.

Mijał przyglądając się kolejne stoiska. O ile można je było nazwać stoiskami. Pierwszym ze "stoisk" ,które minął, było kocem rozłożonym na bruku. Na kocu siedział mały człekokształtny jegomość. Jednak zamiast rąk posiadał macki a na łysej zielonoskórej czaszce miał śluz. Jego ciemno zielone powiedziałby "szlamowate" oczy błysnęły na przechodnia. Uśmiechnął się szeroko dwoma rzędami ostrych kłów i powiedział coś w niezrozumiałym języku pokazując na fiolki zebrane dookoła niego. Można się było łatwo domyślić ,że jest alchemikiem i zaprasza do kupna jego mikstur jednak brak możliwości porozumienia a co za tym idzie dowiedzenia się co mikstura sprawia odstraszyły przechodnia. Cały targ wrzał cichymi szeptami. Niewielu podnosiło głos ponad szept. Jednak zdarzali się tacy jak wielki minotaur ,któremu szept był jak najmniej w guście i głośno kłócił się zapewne o cenę.Bez znajomości języka będzie krucho z kupowaniem tutaj. A z tego co słyszę każdy mówi w innym języku to niedobrze Pomyślał Dorian i ruszył oglądać kolejne dziwy tego targu. Doliczył się 10ciu stoisk. Alchemika ,zielarza ,krawca na miarę ,stoisko z zwojami(około 30 zwoji) ,targ niewolników, sklepik z ziołami ,które już nie można podpisać jako zielarskie raczej jako narkotyczne, wynajem najemników i parę innych. Jednak największą uwagę zwrócił na siebie obszar w centrum. Gdzie za pewną opłatą grupa bliżej trudnych do określenia stworzeń odprawiało rytuały. Odprawiali krótkie rytuały lub po dłuższej rozmowie i przekazaniu większej sakiewki lub innej opłaty zapewne zgadzali się odprawić na swoim terenie dłuższy rytuał. Można tu było spotkać co bogatsze gobliny, pół olbrzymy ,inteligentnych nieumarłych, oraz wiele innych stworzeń które miały kasę i interesy do załatwienia. Dorian minął właśnie kościeja ,który wzmacniał magia rytuału swoją kosę gdy dotarł do handlarzy niewolników.

Dorian przystanął przy handlarzach niewolników. W obecnej chwili był absolutnie nie wypłacalny ale perspektywa "posiadania" własnego niewolnika wydała mu sie kusząca więc przystanął by popatrzeć na to co mają do zaproponowania. Bynajmniej nie z czystej chęci władania jaką kolwiek żywą istotą ale, z braku towarzystwa i załamania monotonii. Dlaczego nie miałby mieć przy swoim boku jakiejs uroczej niewolnicy która mogła by służyć za idealnego towarzysza podróży ? Starał się przy tym zachować jak największą czujność. Pomimo ,że czuł sie tu nienaturalnie na swoim miejscu co samo w sobie wydało mu sie dziwnym zjawiskiem. To nie chciał stać się ofiarą któregoś z tych stworzeń czy też handlarza niewolników. Cenił sobie nie zależność i nie zamierzał jej stracić.

Targ składał się z podwyższenia schodków prowadzących do niego pala do którego przywiązywano ofiarę, co trzeba zauważyć pal był bardzo potężny, a jednak nadszarpnięty.
Wokół gromadził się tłum gapiów, a tuz przy podium siedziało parę istot o bardziej dostojnej postawie lub stroju. Niekiedy były to istoty człekokształtne czasem może nawet ludzie, ci w otoczeniu ochroniarzy, lub samotne potężne postacie o wzroście przewyższającym znośne standardy. Wokół tych ostatnich była cicha pusta przestrzeń szacunku. Przy jednym szacunek przybrał formę truchła leżącego u stup.
Ten Targ niewolników w tego co widział Dorian był targiem powszechnym. Pierwsze co przyszło mu do głowy to to, że jest to targ dla bogatych mieszczan, o ile można by ich tak nazwać. Elitarne targi z najlepszymi niewolnikami znajdują się z pewnością u jakiegoś władcy we włościach dobrze pilnowane i jak sama nazwa wskazuje dla Elit.
Właśnie wprowadzono jakiegoś dobrze zbudowanego orka i wtedy zaczęła się wrzawa. Każdy wykrzykiwał swoją cenę bacznie oceniając siłę i zdolności, które zachwalali sprzedający. Kupowanie dobrego orka jako ochroniarza lub niewolnika do kopalni było dla nich istotne. Mięso armatnie się zdobywało inaczej.

Ot ci ciekawostka - pomyślał Dorian ziewając po raz kolejny jeszcze przeciąglej niż zwykle. Ktoś postronny mógłby stwierdzić, że jest to jego hobby gdyż ziewał często i z lubością. - Sprzedają stworzenia myślące jak bydło i to wcale nie w tak wygórowanej cenie. Frey instynktownie pogładził swój mieszek schowany w ukrytej kieszeni kurty i ziewnął ponownie tym razem w celu wyrażenia swojego rosnącego niezadowolenia ze swojego obecnego stanu posiadania. Dorian Frey trzeba wam wiedzieć był człowiekiem sakramencko nienawidzącym samotności, a już na pewno nie należał do tych którzy naiwnie ruszają na front samotnie. A niewolnicy mieli pewną przewagę nad ludźmi najemnymi czy przygodnie spotkanymi wędrowcami. Po pierwsze nie mieli w zwyczaju dźgać swych panów w plecy jeśli ci traktowali ich dobrze, po drugie byli mniej tchórzliwy wiedząc że jeśli raz trafili do niewoli mogą do niej trafić ponownie a lepszy znany pan niż ten nie znany dlatego też raczej bronili swych panów niż pomagali oprawcom swego protektora. I po trzecie po pewnym czasie stawali się bardziej przyjaciółmi niż sługami a i zazwyczaj mieli kilka zdatnych do użytku umiejętności przyznać trzeba czasem niecodziennych, ale przydatnych. No ale czas było rozejrzeć się za zarobkiem w tym tłumie było tyle rozentuzjazmowanych gapiów zajętych oglądaniem tego kolosa, że na pewno nie zauważył braku kamienia albo dwóch może nawet trzech. Dorian wyjął więc Synkret był to nożyk nie dłuższy niż dwa centymetry i nie szerszy niż pół a ostry tak, że żaden miecz nie mógł z nim konkurować medycy używali go przy precyzyjnych operacjach a bardowie do przycinania nowych strun. Nie najgorzej nadawał się też do cięcia szkła, czy nawet przecinania więzów lub jak właśnie w tej chwili do dyskretnego obrzynania kiesek. Choć nie wielu złodziei słyszało o tym maleństwie. Dorian zaczął rozglądać się za jakąś sensowną i łatwą ofiarą. Nie było potrzeby kusić losu.
(Zdaje się na mądrość mg jako, że karta jeszcze nie uczyniona )

(Uczyń szybko kartę bo MG nie chce być zbyt często mądry bo będzie przemądrzały)

Sakiewka była pokaźna. Cięcie się udało jednak po chwili wystarczającej aby zerwać się do biegu klient się zorientował w sytuacji i zaczął gonić Doriana.
Dorian jednak miał tego dnia pecha (wynikającego z rzutu) i się przewrócił upuszczając sakiewkę i w jednej chwili musiał zdecydować chwytać sakiewkę i uciekać czyli ryzykować złapanie czy uciekać porzucając łup...