Vulmene
Kult Vulmene wziął swoje początki w kulcie natury. Kult natury skupia się na idei wyższości woli natury nad wolą Atian. Natura, jako wyznacznik wartości, tak moralnych, jak i ekonomicznych, czy też życiowych. Stawianie na piedestał natury wiąże się z wiarą, że sama natura odpłaci się i dostarczy wszystkich potrzebnych składników.
Wierni kultu natury mają specyficzne podejście do natury. Ich cześć dla natury nie oznacza, że nie zetną drzewa, gdy jest im to niezbędne, ale zanim to zrobią, wyjaśnią drzewu po co chcą je ściąć, pomodlą się i zapytają o pozwolenie. Polowanie również jest rodzajem obrządku. Polują, aby się wyżywić, oraz ogrzać. Z upolowanego zwierzęcia nie zostawia się nic niewykorzystanego, ze względu na szacunek dla jego poświęcenia, a po upolowaniu, wyjaśnią zwłokom, dlaczego musiały umrzeć.
Domy raczej zbudują z kamienia, lub gliny, niż zetną drzewo.
Zmarłych oddają naturze, z natury zbierają plony, ich życie i śmierć krąży wokół natury.
Ich miejscami świętymi są zagajniki z świętymi drzewami chronionymi przez duchy lasu. Bardzo często wierni i kapłani pielęgnują takie zagajniki, nawożąc je, ustawiając posągi (np. duchów lasu), dbając również o zwierzęta i lecząc z chorób, tak rośliny, jak zwierzęta, czy też Atian.
Świętami są kolejne kluczowe momenty cyklu życia. Wiosna, jesień i lato są wypełnione świętami wzrostu, przekwitania, czy obumierania. Natomiast okresy zimowe, to okresy refleksji i snu świata.
Kult natury składa się z:
- Kapłanów - dbających o święte miejsca i przekazujących mądrość natury.
- Akolitów - uczących się, aby kiedyś zostać kapłanami.
- Awanha - Pierwszymi pośród wiernych naturze. Oni kroczyli z bóstwem po Atii.
- Wiernych - Tych, którzy są wierni ideałom kultu i przestrzegają, jego doktrynę.
- Kranvah - Nagich fanatyków, którzy słuchają się ślepo kapłanów, lecz mają bardzo radykalne poglądy. Pierwsi są gotowi oddać życie za wiarę.