Spokojne czasy na Witrii

To miejsce na mapie to musi być port. A czemu ciszej ? Bo kultura wymaga tego żeby w bibliotece być ciszej.[Jakieś dokładniejszy opis ? czym jest budynek zaznaczony x - em bo z tego co pamiętam był taki.]

Budynek oznaczony na mapie był jednym z wielu budynków w mieście. Na mapie nie był zaznaczony w żaden wyjątkowy spsób. Widocznie jedynym sposobem aby się przekonać było pójść tam. Xari nadal nie mógł przełożyć trzech wymiarów ,w których widział świat na dwa wymiary kartki.

Pomogło. Nawet bardzo. Val odłożył mape na miejsce wziął swoją książke i skierował się w stronę wyjścia starając sie pamiętać drogę do tamtego budynku posiłkując sie owym skrawkiem mapy który posiadali.

[Xari poszedł za nim, nie bardzo rozumiejąc.]

Dotarli bez problemu. Tak, chociaż sądzili. Tego budynku inaczej niż dziura nie dało się określić. Parterowy budynek z wybitym oknem. Budowany jak wszystkie inne budynki w tym mieście. Bardzo mały. Złozony z jednej izby. Stali przed zamkniętymi drzwiami nie mogąc się zdecydować co zrobić dalej. byli już lekko zmęczeni tym całym poszukiwaniem ale już są na miejscu.

[Wygląda na zamieszkałą? Czy taki budynek/nieoficjalny szalet?]

Val podszedł i spróbował otworzyć drzwi.[wyglada raczej na szalet :d]

wygląda jak nie zamieszkały. Drzwi sie spokojnie otwierają a ,gdy chłopcy wchodzą nagle słyszą O Xari widzę ,że jesteś lepszy niż myślałem nie dość ,że pewnie znalazłeś moją kasę to jeszcze i mnie odnalazłeś. [powiedział z naciskiem na mnie] Odwrócili sie i ujrzeli Zamiego. Val poznał go po zapachu. Coś tu jest nie tak. Pomyśleli.

[Xari czeka na rozwój wydarzeń zainisjowanych przez Valentine'a, związanych z otworzeniem drzwi.]

już dałem wyzej

Xari stanął wryty przez chwile, po czym przemówił.
Zami, wiedziałem że ten twój interes śmierdzi. Ale widziałem twojego trupa, a śmierci się raczej nie leczy. Jak to zrobiłeś? [tekst miał jedynie zyskać czas na obmyślenie planu]

Jak to widziałeś mojego trupa? Na głowe upadłeś mały po drodze?
Podłoga była zbudowana z drewna. Schody do piwnicy były ,równiez drewniane. sufit z dachówek był podpierany drewnianymi belkami. Jedyne co było używane w tym pomieszczeniu to było łóżko.

W sumie tak. Kilka razy ostatnio. Ale czuje że zanim wróca mi zmysły, muszę wyjść na powietrze. Xari zaczął iść w stronę drzwi

Zami usiadł na łóżku. W porządku i tak wiesz, że jak cos to cię znajdę... a ty mały to jakiś ,jego kumpel?

Valentaine ruszył za nim nie zwracając uwagi na Zamiego.

Stali w uliczce przed budynkiem.

[Xari do Valentine'a] Chodźmy stąd. [idąc powoli w stronę karczmy] Cholera. [kiedy juz napewno nie widać za nimi Zamiego, lub nie będzie z jego domu słychać] Jak dla mnie to jest spora szansa, że to czego szukamy ukryte jest pod podłogą lub w suficie piwnicy Zamiego. W końcu o nim może być fragment o baranie [chichot]. Tylko co to znaczy martwy z połamaną nogą? Może jakiś stół albo krzesło? Lub łóżko? [MG: czy przypominam sobie jakiś taki mebel? Mogą być jego szczątki, ewentualnie] Wiesz co...? Muszę coś innego jeszcze załatwić u pana Walthiri i wolałbym Cię tam nie ciągnąć. Spotkamy się w Podkowie powiedzmy, pod wieczór?

W pokoju były trzy meble. Łóżko śmierdzące ,lecz uzywane jednak w dość dobrym stanie więc do opisu by nie pasowało. Komoda ,z racji istnienia, nie ma nóg. Oraz ostatni stolik. Może wyglądał wadliwie i nie był używany zapewne od lat, można poznać po warstwie kurzu, jednak miał wszystkie nogi na swoim miejscu i w dobrym stanie.

Niech ci będzie. Też muszę coś załatwić. Do wieczora. - rzucił odwracając się i ruszając w stronę biblioteki. Po drodze otwierając swoją książke i zagłębiając sie w lekturze. Kiedy dotarł na miejsce szuka działu z legendami.

[Xari podązył do znajomeg bogatego znachora]

Po rozmowie z niezbyt zadowolonym bibliotekarzem Val z łatwością odnalasł rzeczony dział.

Xari po zapukaniu do drzwi znachora usłyszał zwyczajowe chałasy schodzenia po schodach. Otworzyły się drzwi O Xari kope lat hehe [powiedział wesoło Znachor] co tam słychać?

[Val przemierza regały w poszukiwaniu wszelkich legend o "słuchających wiatru czy innego żywiołu]

Val po jakiejś godzinie znalazł pare swojów o legendach i historiach słuchających wiatru i innych żywiołów.

[Xari]
No tak mówiłem. Mieszka trochę poza miastem. Jednak Xari pamiętaj że ja nie ufam jego działaniom tak ,więc ostrożnie z tym.

Mieszka godzinę drogi wozem od miasta to dla ciebie tak prawie ze trzy... no wiesz znam trochę twoją kondycję i będziesz ,(jak zborsuczony jamnik xD) nie do życia. Bramą południową. Mieszka w dużej zielonej willi nie da się przeoczyć. Możesz sie na mnie powołać. Nazywa się Grzegorz Dare. Jednak bądz ostrożny bo nie wiadomo co tak naprawdę ma na celu. A to przecież twoje ciało.

Val zbiera zwoje siada do jakiegoś wolnego stolika najlepiej gdzieś w kącie żeby nikt mu nie przeszkadzał i czyta.
(Niech moc będzie ze mną xd)

Heh... jeśli nie ma żadnego lochu z kratami to myslę że sobie poradze :-D Dzięki za informacje, musze już lecieć. Miłego dnia!
[Xari poszedł szybkim krokiem, wiedząc co miał się dowiedzieć, do Podkowy Losu.]
Zanim do tego typa pójdę, muszę znaleźć tą mamonę. Ale gdzie to może być...?

[Kontynuujemy jutro bo dzisiaj mam kupę roboty]

W podkowie losu paru siadło do stolika z kartami. Karczmarz skakał przy kupcach i ogólnie był tłok.

[Xari po wejściu przeszukał salę główną w poszukiwaniu Valentine'a]

Valentine'a w sali nie było. Pomimo tłoku było wyraźnie widać że nie ma tu nikogo poniżej 30tki.

Xari przecisnął się do karczmarza.
Ależ tłok! Jak przytulnie. I intratnie [uśmieszek]. Jest gdzieś tutaj Valentine?

Nie od kiedy wyszliście go nie widziałem ,a co rozdzieliliście się? ak będzie to powiem mu że go szukałeś dobra? teraz trochę zajęty... wina a oczywiście zwrócił sie do kupców.

Xari znalalazł jakieś wolne miejsce, po czym usiadł i nie zwracając żadnej uwagi na innych gości karczmy, z bezbarwną miną, zaczął mędrkować.
Zaraza... Pierwszy dzień minął a ja dalej nic nie wiem. Mapa nas zaprowadziła do Zamiego... no chyba że ta mapa wcale nie miała pokazywać mamony. Przecież lokalizacja Zamiego jest równie w pewnych kręgach porządana - szczególnie straży miejskiej [uśmiechnął się w duchu do siebie na taki teoretyczny obrót sprawy]. W jego domu albo jest wskazówka, albo jest to jedynie ślepy trop. Ale co dalej... życie mi jeszcze nie zbrzydło. Przecież nie mogę przeszukać całego miasta... Ten cholerny tekst z mapy. Może jednak ta łamigłówka... jeszcze raz... jak to szło...
W piwnicy barana. Pod sufitu podłogą. Martwy z połamaną nogą...
W piwnicy barana. Pod sufitu podłogą. Martwy z połamaną nogą...
Na demonią sierść, co to może być...? Zami nie jest martwy, ani jego meble nie mają połamanych nóg. No chyba że w piwnicy jest coś takiego ale nie mogę tego sprawdzić... chyba żeby zapytać Zamiego. Ale to ostateczność raczej...

Jako ,że nie bylo wolnego miejsca przy stole usiadł na wolnym krześle pod scianą. Ciekawe kiedy on tę notatkę pisał.Pomyślał. Zaczął wspominać ,jak szli do domu trupa. Ciekawe gdzie Val. Jednak nie mógł sobie skojarzyć. Val natomiast czytał długie(coraz dłuższe xD) opowiadania o sługach wiatru. Już wiedział że nie skończy nawet pierwszego tej nocy. Jednak się dowiedział ,że on jest dopiero w pierwszej fazie. Jest już około 15stej.

Valentaine wstał. Podszedł do bibliotekaeza i zapytał nieco znudzonym głosem. Można coś z tąd wypożyczać czy muszę czytać tutaj ?

Jeżeli są to zbiory w dobrym stanie to można księgi oraz zwoje starsze ,nalezy czytać delikatnie i na miejscu. Jednak się obawiam ze to co czytasz należy do tej drugiej grupy. Zapraszamy rano. Powiedział Bibliotekarz miłym tonem z uśmiechem na ustach.

Valentaine powstrzymał się od komentarza. Wziął głęboki oddech. Odszedł bez słowa zebrał zwoje i odłożył je na miejsce i zanotował w pamięci gdzie są. Podniósł swoją ksiązke ze stołu otworzył ją tam gdzie skończył. I znowu zagłębiając się w tajnikach alchemii rzuciwszy krótkie Do zobaczenia do bibliotekarza wyszedł i skierował się w stronę "Podkowy Losu"

Było już koło godziny 17stej, jak Val przestał czytać i dotarł do "Podkowy Losu".[Uwzględniłem to że nie była wtedy równo 15 jak się zbierał z biblioteki.] Zobaczył wielki tłok w środku. Było naprawdę ciasno.

Shindaro! co tu tak ludno. - pomyślał. Przeciskając się do karczmarza którego zobaczył rozmawiającego z jakimś "kupieckim motłochem". Kiedy tam dotarł miał wrażenie jakby przedzieral się przez pole bitwy. Nie tam było z pewnością wygodniej przynajmniej tego tłumu ubywało co jakis czas. Warnal! Widziałeś gdzieś może Xariego ? Wrzasnął starając się przekrzyczeć rozgadana, rozweseloną i jakże by inaczej rozpijaczoną ciżbe.

Xari? Szukał cię zanim słońce zaczęło zachodzić. [rozejrzał sie] O siedzi tam pod ścianą. [wskazał na krzesło na ,którym siedział Xari]

Dzięki. Rzucił i podszedł w stronę xariego. Siadł na ostatnim wolnym krześle. Załatwiłeś wszystko co miałeś do zrobienia ?

Xari wyrwany z rozmyśleń kręcących się bezproduktywnie w kółko, spojrzał szybko na Val'a, jakby szukając wrogów. Po chwili jednak odpowiedział niemal krzykiem, by przekrzyczeć śpiewających własnie, a siedzących po sąsiedzku, klientów
Mniej więcej. Może pójdziemy pogadać do Ciebie, co? Bo tutaj troche się nie da.

No to idziemy. - Powiedział Val ponownie zatapiając się w tłumie i zmierzając ku majaczącemu w oddali wyjściu.

Xari zaczepił zalatanego karczmarza.
Dasz nam jakieś żarcie na wynos? Bo w tym chałasie gadać nie idzie!

Xari poszedł na zaplecze, do kuchni. Stamtąd od kucharza wziął troche smalcu z cebulą i skwarkami [robią to na niespodziewane posiłki i dla biedniejszych klientów] i kawał chleba. Zawinął to szybko w jakąś czystą szmatę, i po przebiciu przez tłum podążył za Valem.